تقدیم به روح والای مادر همسر مرحومه ام

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم؟

ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست
به هوای سر کویش پر و بالی بزنم

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم؟

از کجا آمده ام؟ آمدنم بهر چه بود؟
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم

مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا
یا چه بوده است مراد وی از این ساختنم

نه به خود آمدم این جا که به خود باز روم
آن که آورد مرا باز برد در وطنم

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم


کلمات کلیدی :

اشرف مخلوقات

من تو را ای دوست، دوست می دارم؛ به خاطر این که در  مسیر زندگی با امتحانهای سختی مواجه هستی که اگر سربلند بیرون بیایی، خدایت را خشنود کرده ای. پس آنگاه براستی تو اشرف مخلوقاتی.
و این امتحان همواره و همیشه با ما می باشد.

متأسفانه مادر همسر مرحومه ام، سرکار حاجیه خانم «فاطمه کُردی»، در یک سانحه تصادف به رحمت خدا رفت و به فرزند خود در دیار باقی پیوست. از خداوند متعال برای همسر، فرزندان و دوستداران آن فقیده مرحومه، صبر و ثواب مسئلت داریم   

همسر مهربانم . . .

   من ملک بودم و فردوس برین جایم بود              آدم آورد درین دیر خراب آبادم

در همه حال

تقدیم به روح بلند پرواز همسرگرامیم که دلتنگی من برای او، مرا سخت آزار میدهد و در همین حال دلشکسته، از ایزد منان، شفای تمام بیماران و حل مشکل همه مردم را خواهانم : 

                            در محور خِلقت، چشمان رُخ تو بینم         در همه قدرت،  تسبیح زیبای تو بینم

                                   یاد دارم شُکر خدایت در همه حال            همچو سوسن، توکْل به یزدان تو بینم

دل و یار

جملات زیر به ذهنم رسید :

در صور دمیدند،

                    نوبت ما نبود         نوبت یار بود

دگر عالم خریدند،

                   نوبت ما نبود         نوبت یار بود

دل ما نبریدند ز یار                       یار برفت و بُرد دل ما با خود

کَس که ندارد زین دنیا دل              باید که رَود سوی دل و یار