دوستت دارم ای حضرت دوست

ای حضرت دوست دوستت دارم، به اندازه دوست داشتن یک دوست

چون حدیث حضرت دوست بر دوستی می افزاید، بنگار بر قلبم حدیث خود را ای دوست

من آرام می‏روم یا او ؟!

آرام آرام می‏رود و من میدوَم

اما باز به او نمی‏رسم

گویی او میدوَد و من آهسته می‏روم!

من آرام می‏روم یا او ؟!

باید که پیدایت کنم . . . (تقدیم به روح بلندپرواز همسرم)

شاید روزی پیدایت کنم، هرچند ممکن است تنهائیم سوی چشمهایم را گرفته باشد

تقدیر به دست من است که دوست به من سپرده است و هر وقت بخواهد آن را باز پس می‏گیرد

باید که پیدایت کنم . . . 

فقط می‏خواستم بگم که دارم خفه میشم

دنیا به نظرم به اندازه حیاط خلوت خونه 50-40متری پدر بزرگ، کوچیک شده

ارتفاع آسمون تا زمین به اندازه نردبون حیاط تا پشت بومه ساختمون یه طبقه‏اس

اصلاً چی دارم میگم؟!

فقط می‏خواستم بگم که دارم خفه میشم . . .

به یاد بودنت

امشب به یاد بودنت تا صبح با سازم می خونم