یلدای محرم

یلدای دگر در محرم  آمد . . .

سالروز تولد همسر مرحومه ام گرامی باد

دلتنگی، موهبت الهی

دلم تنگ است؛ بهانه دلتنگی هم دارم

دلت تنگ است، بی بهانه

دلتنگی، موهبتی الهی است؛ بی هیچ بهانه

برداشت آزاد

 سکوتم را مَشِکن که با شکستنش، فریادم را قطع خواهی کرد

نفس را حبس خواهم کرد تا شُش­هایم با هوایی پاک پر شود

چَشم­هایم را نمی­بندم ولی سر به زیر می­شوم و زمین را می­نگرم

تا با اشک چشمانم راه خود را برای رفتنی دیگر شستشو دهم  

آهسته قدم بر­می­دارم هرچند دلم می­خواهد بدوم، اما چه کنم؟

منتظرم؛ منتظر فریادرسی هستم که بیاید و فضا را معطر کند

آه اگر بیاید؛ اگر بیاید و من با آرامش به آسمان چشم بدوزم

. . .

(تقدیم به شما) 

خدایم را صدا می زنم با أسماء الله الحسنى

الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ المَلِکُ القُدُّوسُ السَّلامُ المُؤْمِنُ المُهَیْمِنُ العَزِیزُ الجَبَّارُ المُتَکَبِّرُ الخَالِقُ البَارِئُ المُصَوِّرُ الأَوَّلُ الآخِرُ الظَّاهِرُ البَاطِنُ السَّمِیعُ البَصِیرُ المَوْلَى النَّصِیرُ العَفُوُّ القَدِیرُُ اللَّطِیفُ الخَبِیرُ الوِتْرُ الجَمِیلُ الحَیِیُّ السِّتیرُ الکَبِیرُ المُتَعَالُ الوَاحِدُ القَهَّارُ الحَقُّ المُبِینُ القَوِیُِّ المَتِینُ الحَیُّ القَیُّومُ العَلِیُّ العَظِیمُ الشَّکُورُ الحَلِیمُ الوَاسِعُ العَلِیمُ التَّوابُ الحَکِیمُ الغَنِیُّ الکَرِیمُ الأَحَدُ الصَّمَدُ القَرِیبُ المُجیبُ الغَفُورُ الوَدودُ الوَلِیُّ الحَمیدُ الحَفیظُ المَجیدُ الفَتَّاحُ الشَّهیدُ المُقَدِّمُ المُؤخِّرُ المَلِیکُ المُقْتَدِرْ المُسَعِّرُ القَابِضُ البَاسِطُ الرَّازِقُ القَاهِرُ الدیَّانُ الشَّاکِرُ المَنانَّ القَادِرُ الخَلاَّقُ المَالِکُ الرَّزَّاقُ الوَکیلُ الرَّقیبُ المُحْسِنُ الحَسیبُ الشَّافِی الرِّفیقُ المُعْطی المُقیتُ السَّیِّدُ الطَّیِّبُ الحَکَمُ الأَکْرَمُ البَرُّ الغَفَّارُ الرَّءوفُ الوَهَّابُ الجَوَادُ السُّبوحُ الوَارِثُ الرَّبُّ الأعْلى الإِلَهُ

سایه در شب

دیده ای سایه ای در شب؟

می دانم سایه در روز است؛

اما سایه شب، سایه توست،

وقتی ماه بر تو می تابد،

کمی آنطرف تر،     

نزدیک به خودت،

ادامه خودت،

سایه توست که بر دیوار

نقش بسته است . . .

دخترکم، بر دیواره قلبم نقش می بندد،

                                        سایه تو ،

وقتی می تابد به ما، تشعشع نور ماه

                                      که روزگاری،

نزدیک بود به ما، ولی حالا دور است از ما

. . .