جان خسته و جسم نامهربان

ای جان خسته من، آرام باش

آرامش تو، نزدیک است؛

چون غلطیدن پری بر زمین؛ با نسیمی . . .

ای جان دلشکسته من، چشم بگشا

نزدیک است، که بخوابی برای ابد

خواب که نه؛

 پر بگشایی، رها شوی

ای جان، بغض کرده­ای؟ . . . چرا؟

لبخندی آرام بر گوشه لب داشته­باش

این دلنشین­تر است

با لبخند، رفتن به آرامش ابدی زیباتر است

 ای جان، صبر را توشه راه کن؛ . . . حوصله کن

چه بی­خیال، جسم سردم را رها می­کنی

می­دانم این جسم، قفسی بود تو را

اما کمی مهربان­تر باش؛ . . . در این لحظه آخر

. . . . . . . .

هرچند تو مهربان بودی و جسمم نامهربان

پرگشودن به سوی حضرت دوست،

دوست­داشتنی است

و تو دوست داری که به دوست برسی

و این جسم، دوست نبود تورا

. . . . . . . . .

می­دانم قدم برداشتن در کوچه باغ بارانی

قدم که نه؛ دویدن؛ به سوی آرامش و رهایی . . .

تو می­خواهی پرواز کنی در عمق آسمان

خدایا کفر نمیگویم

خدایا کفر نمی‌گویم،
پریشانم،
چه می‌خواهی‌ تو از جانم؟!
مرا بی ‌آنکه خود خواهم اسیر زندگی ‌کردی.
خداوندا!
اگر روزی ‌ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای ‌تکه نانی
‌به زیر پای‌ نامردان بیاندازی‌
و شب آهسته و خسته
تهی‌ دست و زبان بسته
به سوی ‌خانه باز آیی
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر در روز گرما خیز تابستان
تنت بر سایه‌ی ‌دیوار بگشایی
لبت بر کاسه‌ی‌ مسی‌ قیر اندود بگذاری
و قدری آن طرف‌تر
عمارت‌های ‌مرمرین بینی‌
و اعصابت برای‌ سکه‌ای‌ این‌سو و آن‌سو در روان باشد
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر روزی‌ بشر گردی‌
ز حال بندگانت با خبر گردی‌
پشیمان می‌شوی‌ از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.
خداوندا تو مسئولی.
خداوندا تو می‌دانی‌ که انسان بودن و ماندن
در این دنیا چه دشوار است،
چه رنجی ‌می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است…

«متن بالا که از دردودلهای دکتر شریعتی با خداست رو دو نفر از دوستان خوبم (جناب مهندس بابایی و جناب مهندس رضوی) برام ایمیل کرده بودن»

تولد حضرت زهرا مبارک

یا فاطمه بنت نبی . . .

تولد حضرت زهرای اطهر (س) مبارک

حضرت زهرای بتول(س) - مادر ما بود بخدا

یاد و امام(رض) و شهدا      -      دلُ میبره کربُبَلا

............

حضرت زهرای بتول(س)      -      با اینکه ما نوکرشیم       مادر ما بود بخدا

شب حمله همهمه بود      -      روی لبها زمزمه بود

هی تو دلها واهمه بود      -      دعوا سر سربند یا فاطمه(س) بود

ذکر لبها وقتی که یا زهرا(س) می شد      -       همه گره هامون وا می شد

میون کل جبهه ها شلمچه بیشتر از همه        -     

                               گرفته بوی فاطمه(س)       -       گرفته بوی فاطمه(س)

شاید آنجا تو را ملاقات کنیم (سومین سالگرد رحلت همسر عزیزم)

شاید بگویی زمان چه زود می گذرد، عمر مثل باد می گذرد،

ولی سه سال به سختی گذشت.

انگار با نیروی خدایی که در عالم واقعی الهی بر تو دمیده شده،  

با سرعتی چون باد از ما دور می شوی.

اما ما با همین توانی که حضرت دوست در این دنیا به ما عطا کرده،

به سویش می آییم.

شاید آنجا تو را ملاقات کنیم و تاکنون با همین امید مسیر را طی کرده ایم