تـا نیست غیبتی نبـود لذت حضـور
در کنجی زانو به بغل نشستهبودم؛ تحمل دوری برایم سخت شدهبود. با گونههایی لرزان و چشمی گریان تفعلی بر حافظ زدم؛
این شعر آمد :
دیگـــر ز شـــــاخ ســـرو سهی بلبل صبـــــور گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور
ای گلبشکر آن کــه تــویــی پــادشــاه حسن بــا بلبــلان بـــی دل شیـــدا مکـن غـــرور
از دســـت غیبــت تــــو شـکایت نمـــیکنـــم تــا نیســت غیبتـــی نبـــود لـذت حضــــور
زاهــد اگـــر بـــه حــور و قصـور است امیــدوار مـــا را شرابخـانه قصور است و یــار حـــور
می خور به بانگ چنگ و مخور غصه ور کسی گـویــد تـو را کــه بــاده مخـور گـو هوالغفور
حافظ شـکایت از غــم هجران چــه مــیکنی در هجر وصل باشد و در ظلمت است نـور
کلمات کلیدی :
