گر مرد رهی
شنیده بودم میگفتن «گر مرد رهی میان خون باید رفت از پای فتاده سرنگون باید رفت» . پیش خودم میگفتم این شعر برای افرادی که دل و جرأت دارن و ایمان به خدا تو اونا فوران میکنه (مثل همین بچه رزمنده های خودمون تو 8 سال دفاع مقدس که دَمِشون گرم). ولی حالا چی؟
خدا وکیلی توی میدون زندگی اونم با این همه مشکلات، کی مرد عملِ و وارد گود میشه ؟!
شاید بپرسید مرد عملِ چی ؟ کدوم گود ؟ . . .
عرض می کنم : شما همین روال عادی زندگی (از نوع شرافتمندانه) رو، بدون آزار و اذیت دیگران، بخوای طی کنی،
خودش یه میدون عمل حساب میشه؛
حالا اگه دغدغه خاطر و مشکلات داشته باشی،
این میدون وسیعتر میشه؛
حالا اگه بخوای غمخوار دیگرون باشی،
این میدون، یه عالم دیگه ای داره؛
شما تو کدوم یکی از این مراحل هستید ؟ یا شاید به مراحل عالیتر از اینم رسیدید، که باید بگم خوش به حالتون !
البت بعضی دوروبریای من، اعم از خانواده و فامیل و رفیق، برای من سنگ تموم گذاشتن و تو اوج سیر میکنن که میگم دم اونام گرم و خدا خیرشون بده.
کلمات کلیدی :
