برداشت آزاد

 سکوتم را مَشِکن که با شکستنش، فریادم را قطع خواهی کرد

نفس را حبس خواهم کرد تا شُش­هایم با هوایی پاک پر شود

چَشم­هایم را نمی­بندم ولی سر به زیر می­شوم و زمین را می­نگرم

تا با اشک چشمانم راه خود را برای رفتنی دیگر شستشو دهم  

آهسته قدم بر­می­دارم هرچند دلم می­خواهد بدوم، اما چه کنم؟

منتظرم؛ منتظر فریادرسی هستم که بیاید و فضا را معطر کند

آه اگر بیاید؛ اگر بیاید و من با آرامش به آسمان چشم بدوزم

. . .

(تقدیم به شما)