دل به دریا زدن تکراری

اومدم در مورد بهار شعری یا مطلبی بگم یاد شعر حافظ افتادم که موضوع اون اینه که

بهار پایان دهنده نـاز و نخوت خزان است. بهاری است کـه پاییز را به خواری فرو می افکند،

زیر پا می گذارد و می گذرد :

آن همه ناز و تنعم که خزان می فرمود             عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

دیگه نخواستم دوباره دل به دریا بزنم؛

 و هیچی نگفتم.

انشای یک بچه دبستانی در مورد ازدواج

دل رو باید زد به دریا

تو کوچه باغ خیالم قدم میزدم که یکدفعه یکی دست گذاشت رو شونه‏ام و

گفت: هی رفیق ما رو هم با خودت ببر به اونجاهای خوب خوبِ خیالت.

گفتم: داداش هنوز مغزِ من فقط یه مسافر میتونه با خودش ببره. هنوز کوچیکه.

گفت: بی خیال؛ چشماتو ببند و ما رو هم سرپایی سوار کن دیگه.

چشمامو که بستم دیدم به اندازه یه دنیا جا دارم که . . .

پس چرا فکر میکردم که فقط برا خودم جا دارم؟! 

دل رو زدم به دریا و گفتم: یا علی مدد داداش، خیلی نوکرتیم

همسر یلدائیم

شب یلدا شد و سالگرد تولد همسر مرحومه ام . . .

یادش بخیر و گرامی

تو رفتی بعد تو حالم یه حالی مثل مردن بود

تقاص چی رو میگیری که تا اینجا کشوندیمون

کجای راهُ کج رفتیم که تا اینجا رسوندیمون

اگه من جای تو بودم میون این همه دردم

یه روز از چشم این مردم تو رو پنهون نمیکردم

تو رفتی بعدِ تو حالم یه حالی مثل مردن بود

تو هم تنها شدی امّا کجا حالِت مثل من بود

تو رفتی بعدِ تو حالم یه حالی مثل مردن بود

تو هم تنها شدی امّا کجا حالِت مثل من بود

اگه دلگیری از دنیا منم مثل تو آشفته‏ام

ولی من جای تو بودم به مردم راست میگفتم

یه دردی سوخت تو سینه‏ام که تو از خاطرم بردی

همون زخمی رو خوردم که تو از حس کردنش مُردی

تقاص دل کُشی‏های یه آدم تو همین دنیاست

بزار ما رو بسوزونند جهنم تو همین دنیاست

جهنم تو همین دنیاست

تو رفتی بعدِ تو حالم یه حالی مثل مردن بود

تو هم تنها شدی امّا کجا حالِت مثل من بود

تو رفتی بعدِ تو حالم یه حالی مثل مردن بود

تو هم تنها شدی امّا کجا حالِت مثل من بود