غم فراق

بار الهي! مددي، چون دل ما از پا رفت
ساقي ما نرسيد و چه غمي بر ما رفت
عشق را من که طلب کرده بدم با زاري
دلبري داد که هوش همگان از جا رفت
دلبر ما که ز حسنش همه را مست کند
باده را زير لبم برد و سپس تنها رفت
سوزهايي که کشيدم ز بر دلبر خويش
همه مطلوب شدند و دل ما شيدا رفت
گر چه او کار ندارد که چه ما مي گوييم
دل بر اين مست شده چون دم او بر ما رفت
چشم او آب حيات و صوت وي نغمه ي ناز
از بر زلف و لبش هستي دل هم وا رفت
صابري کن دل من دست خدا يارت باد
که دل از دولت حق سرخوش و هم برنا رفت
من جز او ناز نديدم اندر اين چرخ بلند
که از او دست و دلم بي دل و پر معنا رفت
دل من شوخ ز خود وا کن و مطرب بطلب
که از اين دلبر دردانه به ما غم ها رفت
مطربم گو که زند چنگ و هم آواز کند
که از اين عشق ز غم سوزم و دل والا رفت
تهنيت باد ز اين غم به دل تو ، آتش
که گر از عشق نسوزي دم تو سرما رفت